Kom jij thuis?
VOOR DE KERSTDAGEN.
KOM JE THUIS?
Het is donker. Overal water. Het wordt nooit licht. Het is een sombere donkere plaats. Er is niets dat echt beweegt. Er leeft niets. Je kunt er niet leven wie je ook bent.
Dan ineens is er helder licht. Wat een verschil? Tot nu toe leek het op een huis waar het nog zo’n rommel, zo’n chaos was. Het was er donker en als je er zou lopen zou je overal over vallen. Nu kun je alles zien. Na een tijdje wordt het weer donker maar niet voor altijd. Daarna is er steeds de afwisseling van licht en donker. Het wordt steeds weer licht.
Na dit heel bijzondere gebeurt er meer. Er verandert in een aantal dagen zo veel. Na 6 dagen ken je het niet meer terug. De chaos en de doodsheid is verdwenen. Een heel deel van de aarde is droog. Boven je zie je de lucht en de wolken. De zon, de maan en de sterren. Prachtig om te zien. De aarde is een huis geworden waar je kunt wonen.
Prachtig wordt het huis. Een huis vol ook van leven, geur en licht. Je ziet er de bomen met en zonder vruchten. Je ziet er de prachtige variaties van planten met bloemen en zonder bloemen. Dan al die vogels die er vliegen in de licht, die je ziet lopen op het land, op het strand en door en op het water. Het wemelt ook in het water nu van leven. Van de hele kleine levende wezens tot de grote walvissen. Waar dagen geleden alleen maar water was en donkerte is er nu zoveel leven. In haar variaties. Kijk ook maar eens op het land.
De kleinste dieren maar ook de mammoet en de olifant. Ook dinosaurussen. Maar ook het schaap en de hond en het varken en zo ongelooflijk meer. Een prachtig huis. Met bergen en dalen. Wat een machtige natuur. Alles gemaakt door die ene grote Architect die eens de enig Levende was. Hij die de bron van alle leven is. De enige God. De HERE. De Schepper van alle dingen.
Wat een prachtig huis. Niemand kan Hem dat ooit nadoen. Hij is nu bezig om de hoofdbewoner te maken. Kijk, hoe vol van liefde en hoe zorgvuldig Hij dat doet. Hoe Hij uit de aarde de prachtige vorm van de mens maakt. Hoe Hij dat als Vader doet. Met al Zijn liefde en zorg. Hij wil dat een van de schepselen op de aarde Zijn kind is. Hij wil de mensen als Zijn kinderen op deze wereld. Hij heeft voor Zijn kind de aarde zo prachtig gemaakt.
Kijk nog eens naar die liefde, die teerheid waarmee Hij de mens maakt. Hij blaast zelf als de liefhebbende God de levensadem in de neus van de mens. En later op diezelfde dag bouwt Hij uit de rib van Adam de vrouw die perfect bij de man past. Die perfect bij elkaar passen om een te worden en weer kinderen van God voort te brengen. De mens heeft van Vader in de hemel een perfect huis gekregen. De hele aarde is voor de mens als kind van God bestemd. Om er met ontzettend veel plezier te wonen.
Het is er zo goed. Zo heerlijk ook met al de dieren waarmee de mens in grote vrede leeft. Alles spreekt in dit huis van God. Van Hem die in en in goed is.
Je zou zeggen: wat wil je nog meer. Dan komt het moment dat de hoofdbewoner denkt toch nog meer te willen. Hij wil geen bewoner van het huis meer zijn maar wil zelfs de eigenaar van het huis zijn. Hij wil geen kind van God meer zijn maar zelf god zijn.
Dan gaat het zo mis. Dan verandert er zoveel. Dan wordt het gevaarlijk op aarde. Het huis is in een keer zo anders. Overal moet je uitkijken. De bewoner van het huis is geen god geworden. Nee, ineens is het lichaam van de bewoner veranderd. In de loop van de jaren verouderd je lichaam. De bewoner van het huis is sterflijk geworden met alle verdriet dat er bij hoort. Waar er altijd vrede in huis was is dat afgelopen. Dat is niet de schuld van de Schepper maar van de bewoner die van de Schepper zo’n prachtig huis gekregen had.
Dan zie je iets heel bijzonders. Je zou je kunnen voorstellen dat de Bouwer van het huis zou zeggen: Je zoekt het zelf maar uit. Je hebt je huis tot een krot gemaakt en je moet maar zien hoe je er in leeft. Of dat de Bouwer zou zeggen: Ga maar eens flink wat geld verdienen en als je genoeg hebt dan kun je het mij geven en dan zal ik het huis en jou weer opknappen.
Het beroerde is dat de bewoners van het huis niet voor elkaar krijgen. Ze kunnen niet dat verdienen wat de Bouwer zou willen hebben. Ze hebben alleen maar schuld. Het is zo donker geworden in het huis. Er lijkt geen licht in de tunnel, geen toekomst.
Hopeloos? Voor altijd een bouwvallige huis. Voor altijd de dood als uitzicht?
De Schepper van alle dingen neemt het Woord. Hij is de architect en Hij zal zorgen voor de restauratie. Hij stuurt iemand die zoveel verdient dat de schuld weg is en dat die er voor zal zorgen dat het huis waarin je heerlijk kunt wonen er weer komt.
Hij zal er voor zorgen als je bij Hem die restauratie van je leven zoekt. Zijn Geest in je woont om de liefde voor Hem in je te geven. Het verlangen om weer in zo’n prachtig huis thuis te zijn.
Thuis zijn in een leven zonder God, leven in een huis waar het alleen om jouw verlangens gaat, stelt teleur. Dat is een leven waarin je veel beschadigingen oploopt als je niet steeds de sterkste bent. Dat is een leven waarin, als je wel de sterkste bent, je het leven van veel anderen beschadigt.
Het verlangen om als beschadigd en schuldig mens weer warmte en herstel te krijgen betekent dat je verlangt naar de liefde van God. Die echte warme liefde. Die je dan leert zeggen: “Beter één dag in uw voorhoven dan duizend dagen daarbuiten, beter op de drempel van Gods huis
dan wonen in de tenten der goddelozen.” Psalm 84:11
Verlangen naar vrede, naar heelheid, naar een huis waar die vrede en opbloei er is. Ik kan dat huis zelf niet bouwen. Dan is het de kerstnacht. In het donker van de nacht schittert het hemels licht. In de stal in Bethlehem ligt een pasgeboren jongetje. Hij heeft doeken om. Heel gewoon. Maar heel bijzonder: hij ligt in een voerbak voor dieren. Het lijkt zo arm. Het pas echt bij het huis dat zo bouwvallig is.
Toch straalt het hemels licht daar! Vader, de Architect heeft uit liefde alleen zonder dat we iets verdiend hebben de Restaurateur gestuurd. De enige die het huis weer in perfecte staat kan brengen. Daarom klinkt in de Kerstnacht het: "Vrede op aarde". Het echte huis van vrede komt weer. Hij gaat daar voor zorgen. Het is Gods liefde en genade alleen. Hij stuurt Zijn eigen Zoon. De enige die Zijn eigen Zoon is. God uit God. Om mensen die door Hem gemaakt zijn en tegen Hem zijn opgestaan en die het huis hebben toegetakeld weer zo’n geweldig huis te geven.
Daar waar je thuis bent met alleen maar vrede en liefde om je heen. Waar je door Christus offer aan het kruis al je schuld bent kwijtgeraakt. Wat je verleden ook als is of was. Je voelt zoveel verdriet, zoveel beschadiging in je leven. Het huis waar we wonen heeft zoveel ellende in zich. Christus is gekomen. Hij roept je en wil jou Gods genezende liefde geven. Jou meenemen als de grote restaurateur naar het huis waar Hij voor heeft gezorgd.
Naar het eeuwig huis. Het huis waar zoveel kamers zijn. Het huis waar de dood er niet meer is. Het huis waar je voor altijd in volmaakte vrede kunt leven. Elke dag is in dat huis een feest. Dat kleine kindje in Bethlehem stal heeft gezorgd dat dit huis er komt. Hij geeft toegang tot de hemel waar de HERE woont. Waar Hij nu ook zelf woont.
Maar er is nog meer. De Verlosser, de Restaurateur komt eens op deze aarde terug. Dan wordt dit zwaar beschadigde huis in een ogenblik veranderd. In een ogenblik is er de nieuwe aarde. Vol van vrede. Alle opstandelingen zijn voor altijd uit het huis verdwenen. Het huis is nog mooier geworden dan in het paradijs. De HERE God de Schepper van alle dingen woont bij Zijn door Christus geredde kinderen in dat nieuwe huis. Hemel en aarde een prachtig huis. Dat is er door Jezus Christus. Waar zou je liever willen wonen dan daar?! Deze woning wordt je gratis en voor niets aangeboden. Omdat het al betaald is met Christus bloed. Daar mag ook jij thuiskomen. Christus nodigt je daarvoor uit. Dat is Kerst! Wie op Christus uitnodiging ingaat ziet in Christus de Vader. Dan ben je tot je eeuwig geluk bij Vader thuis. Als Zijn verloste kind!