Saevis tranquillus in undis - Kan dat in de wereld van 2017?
SAEVIS TRANQUILLUS IN UNDIS – KAN DAT IN DE WERELD VAN 2017?
De eerste woorden van de titel van dit artikel zijn Latijn. Het is de lijfspreuk van Willem van Oranje. Een man die in een heel onrustige tijd leefde. Een man die tegenover de koning van Spanje streed voor de vrijheid om als protestanten in ons land ons geloof te belijden. Deze Latijnse spreuk betekent: “Rustig te midden van de woelige baren”.
Hieraan moest ik denken aan het begin van het jaar. Vooral toen ik naar de beëdiging van Donald Trump als president van Amerika keek. Toch zijn er meer dingen die buiten ons persoonlijke leven liggen en die dit jaar spannend maken. Ik denk nu aan de verkiezingen op 15 maart. Ik denk ook aan de synode van de GKV. De meeste van ons hebben door familie en vrienden nog veel banden met de GKV. Wat gaat de koers worden? Als het de koers wordt die er nu lijkt te zijn, waarin er al meer ruimte komt om van Gods Woord en de gereformeerde belijdenis af te wijken, wat gaat dat dan betekenen? Wat doen zij die zich in die koers niet kunnen vinden? Kunnen wij en zij elkaar dan vinden in de echte eenheid van het geloof? Als we verder kijken zien we ook spanningen in de Christelijke Gereformeerde Kerken. O.a. rond het goede Schriftuurlijke standpunt dat de CGK op haar vorige synode over homoseksualiteit heeft ingenomen. Er is ook grote spanning over de vorming van een eventuele gezamenlijke Theologische Universiteit met GKV en NGK.
Wat is het belangrijk dat we in de wereld van vandaag als mensen die volgens Gods Woord in liefde willen leven oog voor elkaar hebben. Met elkaar meebidden. Elkaar spreken om samen volgens Gods Woord eenheid te zoeken. Elkaar niet in de eerste plaats veroordelen over wat er vroeger gebeurd is. Elkaar niet al veroordelen door een verschillende beoordeling van wat er in het verleden gebeurd is. Het is zo nodig om in de wereld van 2017 elkaar te spreken over wat het voor ons betekent om met de HERE te leven en wat voor ons Gods Woord betekent en de belijdenis die daarmee in overeenstemming is. Dat geldt ook voor het contact met de DGK.
Wanneer we aan de wereld van vandaag denken dan lijkt er veel onzekerheid. Wat gaat een impulsieve man als Trump doen? Wat zullen de gevolgen voor de wereld zijn? Je houdt misschien je hart vast. Wat gaat er gebeuren bij de verkiezingen in ons land. Gaat een man als Wilders die in zijn optreden laat merken dat hij niet echt weet wat joods-christelijke waarden zijn echt winnen? Gaan partijen zoals D66 die vrijheid prediken maar daarmee wie volgens Gods Woord wil leven in de hoek zet waar de klappen vallen al meer invloed krijgen. Gaat het eigen belang in de politiek al meer invloed krijgen en worden de zwakken en de echte vluchtelingen al meer kind van de rekening? Er is veel om je onzeker over te voelen. Ook als je denkt aan de dreiging van aanslagen die ook in ons land zomaar werkelijkheid kunnen worden.
Hoe gaan we dan verder? Hoe kun je verder als de onrust en de verwarring toeslaan? Hoe kunnen we als gemeente samen verder en toch uitnodigend en rustig zijn en met vertrouwen het gesprek aangaan met anderen?
Het antwoord daarop geeft de Here Jezus als Hij spreekt over het bouwen op het zand of het bouwen op de rots. We lezen daarover aan het einde van de Bergrede. De Here Jezus legt in de Bergrede alle nadruk op een leven voor de HERE volgens Zijn Woord. De Here Jezus vertelt ons daar wat geloven heel praktisch voor ons leven betekent. Hij laat ons zien dat geloven in Hem nooit een theoretische zaak kan zijn. Het gaat om echt leven vanuit Gods liefde die in Christus tot ons gekomen is. Concreet in je leven met God en je naaste. Wanneer geloven voor ons niet meer dan een theorie is, bouwen we op zand. Dan neemt de onrust en de angst het in ons leven over in deze tijd. Dan is de kans groot dat we onze hoop gaan stellen op sterke mannen die geen oog hebben voor de zwakken onder de mensen. Sterke mannen die eigen belang van de eigen groep boven dat van anderen stellen. Die niet in de eerste plaats uit zijn op een rechtvaardige behandeling met liefde voor alle mensen zonder aanzien van de persoon. Als we het zelf willen redden en bepalen en niet meer zo leven als Christus het ons leert dat we de ander hoger achten als onszelf, dan bouwen we op zand. Dan zullen de golven van de geschiedenis ons leven wegvagen zonder toekomst.
Ook in roerige tijden, vinden we rust als er het echte leven met Christus is. Als we als de tak van een wijnstok op Christus aangesloten zijn. Dan laat je steeds weer de stem en de Geest van Christus je leven binnen komen. Dan weet je bij alle onrust dat Christus regeert. Dan breng je ook je stem uit bij de verkiezingen als getuige van Christus. Dan stem je niet uit angst op iemand met grote woorden maar in vertrouwen op iemand die vanuit het Woord van Christus laat zien wat goed is voor ons land en volk. Daarbij moet ik dan ook denken aan woorden die in de tijd van de reformatie en de Afscheiding klonken onder Gods volk.
Ds Hendrik de Cock zei in die heel onrustige tijd toen: “Ziende op het gebod, blind voor de toekomst”. Blind voor de toekomst betekent dan dat je op Christus let en je vastheid, je moed ook voor de toekomst in Christus vindt. Dat leven volgens Gods wil voor jou en mij boven alles gaat. Dan kunnen we ook kerkelijk naar de toekomst toeleven. In verbondenheid aan Christus bidden en verlangen we dan naar eenheid met allen die in liefde en waarheid volgens Gods Woord willen leven. Die leven in trouw aan de gereformeerde belijdenis die op Gods eigen Woord gebouwd is.
Er kan veel gebeuren maar laten we in Christus, in de Drie-enige God onze rust en vrede vinden. Dan wacht ons een goed 2017 ook als gemeente.