Tussenweg tussen hemelse en aardse wijsheid?
TUSSENWEG TUSSEN HEMELSE EN AARDSE WIJSHEID?
Deze vraag kreeg ik van de jeugdvereniging naar aanleiding van de bespreking van Jakobus 3:13-18.
Er is wijsheid die aards is en er is wijsheid die hemels is. Dat wil zeggen dat de ene wijsheid zijn oorsprong vindt in de hemel. Dat is de wijsheid die uit God komt. Dan is er de wijsheid die aards is. Daarbij moeten we goed bedenken wat hier met aards bedoeld is.
De aardse wijsheid is niet de wijsheid die je door onderzoek en ervaring opdoet. Om een heel eenvoudig voorbeeld te noemen: Op een bepaald moment weet je hoelang je een bepaald soort aardappels moet koken om ze gaar te maken. Zonder dat ze als pap uit elkaar vallen. Dat is de heel gewone ervaringswijsheid. Dat is wijsheid die je op deze aarde leert. Wanneer we in Jakobus 3 lezen over de tegenstelling tussen hemelse en aardse wijsheid gaat het over iets anders.
De wijsheid die in Jakobus 3:15 aards genoemd wordt, wordt meteen ook ‘ongeestelijk en duivels’ genoemd. Het gaat dus om wijsheid die niet uit God maar uit de duivel voortkomt. Het is wijsheid die echt tegenover de hemelse wijsheid staat.
Als je dat ziet, wordt duidelijk dat hier geen tussenweg mogelijk is. Bij een tussenweg gaat het erom dat we ons afvragen of het niet goed zou zijn om een beetje volgens de wijsheid van God en een beetje volgens de wijsheid van de duivel te leven. Dat is in de ogen van de HERE nooit goed. Ik wil het dit keer duidelijk maken door terug te gaan naar de Heidelbergse Catechismus. Daarbij wil ik ook laten zien hoe negatief dat ons leven zou beïnvloeden als we op zo’n tussenweg zouden gaan.
Geen tussenweg en Zondag 44
We lezen in vraag en antwoord 113 het volgende: “Wat eist God in het tiende gebod?
Dat zelfs de geringste neiging of gedachte die tegen enig gebod van God ingaat, in ons hart nooit meer mag komen, maar dat wij altijd met heel ons hart alle zonden haten en liefde voor alle gerechtigheid hebben.”
Als je dit goed TOT je laat doordringen wat gebeurt er dan als je een tussenweg zou vinden en zo gaat leven? Dan haal je voor je gevoel de ergste kantjes van de zonden in je leven maar blijf je nog altijd leven in zonden. Dan wordt je een soort fatsoenlijke zondaar. Het gevolg is dat je nog altijd de dingen doet en ook blijft doen, denken en voelen die in Gods ogen verkeerd zijn, waar Zijn toorn over gaat. Waarmee je Hem verdriet doet.
We zien hier heel duidelijk dat een fatsoenlijke tussenweg ons nog altijd op de brede weg laat lopen die naar het verderf leidt. Zie hierbij Mattheus 7:13,14. De HERE wil in ons leven zien dat we echt volgens Zijn wil leven. Datwe jagen naar de volmaaktheid. Ik weet dat dat in ons leven op aarde voor Christus’ terugkeer niet haalbaar is. Toch mag dit er bij ons niet toe leiden om dan maar naar een soort compromis in ons leven te zoeken. Dat zie je heel duidelijk in vraag en antwoord 114: “Maar kunnen zij die tot God bekeerd zijn, deze geboden volbrengen? Nee, want zelfs de allerheiligsten hebben in dit leven niet meer dan een klein begin van deze gehoorzaamheid, maar wel zo, dat zij met een ernstig voornemen niet slechts naar sommige, maar naar alle geboden van God beginnen te leven.”
Je zoekt als kind van God dus geen tussenweg. Je wilt je steeds weer met je hart richten op de HERE en Zijn wil om je hele leven in het licht van Gods Woord te zetten. Om het licht van Gods Woord zo over je leven te laten schijnen dat je bij al het verkeerde in je leven wil wegkomen. Al blijft het zo vaak nog een klein begin. Een tussenweg is voor Gods kind niet aanvaardbaar. Dat zorgt ook voor een bepaalde manier van leven.
Geen tussenweg en je manier van leven
WaNnneer je voor een fatsoenlijke middenweg kiest dan denk je dat dit een goede weg is. Een weg die voor de HERE wel aanvaardbaar is. Het gevolg is dat je in de strijd tegen de zonden al minder actief wordt. Als je maar fatsoenlijk leeft. Dan verdwijnt uit ons leven om uit liefde voor de HERE naar de volmaaktheid te jagen zoals Paulus daarover spreekt in Fil 3:12: “Niet, dat ik het reeds zou verkregen hebben of reeds volmaakt zou zijn, maar ik jaag ernaar, of ik het ook grijpen mocht, omdat ik door Christus Jezus gegrepen ben.”
Het mooie is dat de Here Jezus door Zijn lijden verdiend heeft dat de Geest ons dat elke dag weer wil leren! Op het gebed is het de Geest die ons zo de liefde voor de HERE en Zijn wil wil geven dat we met een tussenweg nooit genoegen willen nemen. Dan kom ik weer terug bij Zondag 44 waar ons ook verteld wordt waarom de geboden van God ons zo duidelijk en scherp elke keer weer voorgehouden moeten worden. Dat leert ons om altijd weer hoe nodig we Christus voor de vergeving altijd weer nodig hebben. Maar het gaat me nu vooral om de tweede rede die de catechismus noemt: “Ten tweede dat wij zonder ophouden ons inspannen en God bidden om de genade van de Heilige Geest, om steeds meer naar het beeld van God vernieuwd te worden, totdat wij na dit leven het doel, namelijk de volmaaktheid, bereiken.”
De tussenweg leert ons om te zeggen: “Ach ik leef aardig fatsoenlijk zo is het wel goed genoeg. Nog wat zonden hier en daar dat is allemaal niet zo erg.” De hemelse wijsheid leert ons om steeds weer ons hart op God te richten en om in liefde ons leven al meer volgens Gods wil in overeenstemming te brengen. Levenslang leren en groeien in een leven volgens Gods wil is dan ons doel. Het kind van God wil al meer lijken op Vader in de hemel, al meer Zijn beeld op aarde zijn. Daar past geen tussenweg bij.